กลับมาครั้งนี้ฉันจะรักนาย

"กลับมาครั้งนี้ฉันจะรักนาย"

::นามปากกา Matalin::

“ของพวกนั่นกูไม่อยากได้สักนิด มึงรู้มั้ยว่ามันน่ารำคาณแค่ไหนที่ต้องเห็นของพวกนั่นอยู่เต็มโต๊ะทุกวัน” 

“เอาเป็นว่ามึงไม่ต้องไปรับเงินคนพวกนั้นแล้วมารับเงินจากกูดีกว่า งานกูง่ายนิดเดียวคือเอาของพวกนี้ไปทิ้งทุกเช้าอย่ามาให้กูเห็นเกะกะลูกตาอีก กูจะให้เงินมึงมากกว่าสองเท่า”

ปึก! ธนบัตรสีแดงจำนวนสิบใบถูกฟาดลงใบหน้าเล็กปลิวว่อนไปทั่ว คนที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมเอ่ยปากอะไรเงยหน้ามองเขาตาขวางดวงตาแดงก่ำทว่าน้ำเสียงกลับนิ่งราวกลับว่าไม่รู้สึกอะไร

“มึงเก็บเงินมึงไปเถอะ กูไม่ต้องการ…แล้วของพวกนี้กูแค่ช่วยเขาเฉยๆ ไม่ได้รับเงินอะไรทั้งนั้น” จบประโยคเด็กนั่นก็ไม่เคยมายุ่งวุ่นวายกับเขา ของขวัญที่เคยได้รับก็ไม่เคยมีสักชิ้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่มีคนเอามาวางไว้หรือเพราะเด็กนั่นทำตามคำสั่งของเขา

....แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้าของหัวใจคือเด็กคนนั่น คนที่เขาเคยทำร้ายจิตใจไป "กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" ต่อให้เขาเอ่ยขอโทษพันครั้งก็คงไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ทว่าจู่ๆจดหมายฉบับนั่นทำให้เขาย้อนเวลากลับมาอีกครั้งก่อนเหตุการณ์ทั้งหมดจะเกิดขึ้น คอยดูเถอะต่อไปนี้เขาจะดูแลเด็กคนนั่นเป็นอย่างดี.....

กานต์เกล้า - ชายหนุ่มผู้ซึ่งย้อนเวลากลับมาในวัยสิบแปดปี เมื่อก่อนไม่สนใจเด็กนั่น แต่ทำไมตอนนี้เดินตามต้อยๆเหมือนลูกหมาตัวน้อยเดินตามเจ้าของ

ธิรักษ์ - เด็กหนุ่มใส่แว่นหนาเตอะ เมื่อก่อนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แต่ตอนนี้อะไรกัน ตามตืดขนิดลมหายใจรดต้นคออยู่แล้ว ถ้าสิงร่างเขาได้คงทำไปแล้วมั้ง!

 แอบกระซิบมาว่าคุณกานต์เกล้าน่ารักมากกกกกก ก ไก่ ล้านตัว เชื่อว่าถ้าใครอ่านจบจะอยากมีคุณกานต์เกล้าเป็นของตัวเอง ส่วนคนน้องก็น่าสงสารมากเหมือนกัน แอบมีดราม่าเล็กๆแต่ไม่มากนะคะ ใครคิดถึงวัยเรียนกลับมาอ่านได้นะคะ ^^